Grzybica skóry głowy

Grzybica skóry głowy to poważny problem natury dermatologicznej. To choroba zakaźna, powodująca wiele nieprzyjemnych dolegliwości. Objawy różnią się, w zależności od odmiany grzybów, które ją wywołały. Czym się objawia grzybica głowy oraz jak się ją leczy?

Grzybica skóry głowy

Grzybica skóry głowy jest wywołana przez gatunki grzybów dermatofitowych: antropofilne – gdy ich gospodarzem jest człowiek lub zoofilne, gdy pierwotnym gospodarzem jest zwierzę. Grzybicę głowy wywołują najczęściej odmiany Microsporum canis i Trichophyton tonsurans.

Grzybica głowy – występowanie

Grzybica głowy często atakuje osoby o obniżonej odporności, dlatego częściej można ją spotkać u dzieci, choć chorują również osoby dorosłe.

Sprawdź, czym jest łupież pstry.

Do choroby predysponują także takie czynniki jak:

• choroby: niedoczynność tarczycy, nowotwory, HIV/AIDS, białaczka, zespół DiGeorge’a, przyjmowanie sterydów,
• niedobór żelaza,
• mikrouszkodzenia skóry: rany i oparzenia,
• niewystarczająca lub nadmierna higiena.

Grzybica skóry głowy – rodzaje

W zależności od grzybów ją wywołujących wyróżniamy trzy rodzaje grzybicy skóry głowy, które dają nieco inne objawy.

Grzybica występuje w odmianach:

• drobnozarodnikowej – inwazją grzybów objęte są włosy z zewnątrz, odmiana zoofilna, częściej spotykana u dzieci,
• strzygąca – ma dwa podtypy: powierzchniowy, gdzie zarodniki ułożone są wewnątrz włosa i typ głęboki mieszany, w którym zarodniki występują zarówno wewnątrz jak i zewnątrz włosów, (to odmiana również częściej występująca u dzieci), nosicielem grzybów mogą być ludzie, zwierzęta oraz mogą one bytować w glebie, nazwa wzięła się od tego, że włosy łamią się na pewnej wysokości tuż nad skórą i pozostają ich strzępki,
• woszczynowa – zarodniki ułożone są wewnątrz włosa (najczęściej dotyka osoby dorosłe).

Grzybica włosów i głowy – objawy

Grzybica skóry głowy, w zależności od odmiany, daje nieco odmienne objawy. Zawsze jednak oprócz skóry, objawy obejmują także włosy, stąd niekiedy mówi się o niej: grzybica włosów.

W grzybicy włosów i głowy możemy zaobserwować następujące zmiany:

• Drobnozarodnikowa – mało liczne, ale dość duże ogniska zapalne o okrągłym kształcie z równo ułamanymi włosami kilka milimetrów nad skórą skalpu. Włosy są dodatkowo pokryte szarym, łuszczącym się naskórkiem. Pod ultrafioletową lampą Wooda wykorzystywaną do diagnostyki grzybic, zmiany świecą na zielono. Zmiany zapalne mogą pojawić się także na karku, ramionach i tułowiu.
• Strzygąca – pojawiają się drobne, ale liczne zmiany złuszczające, z niewielkim stanem zapalnym, w których obrębie występują ułamane na niejednakowym poziomie, szarawe włosy. Włosy jednak odrastają po wyleczeniu, nie powstają też blizny.
• Woszczynowa – na skórze pojawiają się żółte strupy o wielkości od kilku milimetrów do 1-2 cm. Po ich usunięciu powstają blizny, na których nie odrastają włosy – wyłysienie jest trwałe. Włosy robią się matowe i suche. Pod lampą Wooda zmiany mają matowozieloną fluorescencję.

Najbardziej zakaźną odmianą grzybicy jest typ drobnozarodnikowy, który prowadzi do wykruszania się włosów tuż u nasady. Szczególnie narażone są na nie dzieci, które częściej niż dorośli mają bezpośredni kontakt ze zwierzętami, które są nosicielem patogenu. Leczenie grzybicy u dzieci jest szczególnie trudne, ponieważ brakuje badań klinicznych na temat toksyczności leków przeciwgrzybicznych u dzieci. Dlatego należytą staranność należy przyłożyć do działań profilaktycznych, aby uniknąć zakażenia – mówi Justyna Masal-Ochotny, kosmetolog

Łuszczyca czy grzybica głowy – prawidłowa diagnoza

Grzybica skóry głowy bywa mylona z łuszczycą. Obie choroby pogarszają stan włosów i pojawiają się w nich czerwone, łuszczące się zmiany. Obie należą do chorób przewlekłych i wymagają specjalistycznego leczenia pod okiem dermatologa. Z tego powodu żadnych niepokojących objawów na skórze głowy nie należy bagatelizować.

Grzybicę skóry głowy powinien zdiagnozować specjalista, który po obejrzeniu zmian skieruje dodatkowo pacjenta na badanie mikroskopowe włosów oraz wykona badania mikrobiologiczne.

Podczas diagnozowania wykorzystuje się także kwarcową lampę Wooda, która pozwala na odróżnienie grzybicy drobnozarodnikowej od innych schorzeń – w jej świetle zainfekowane włosy zyskują zieloną, fluorescencyjną poświatę.

Leki na grzybicę skóry głowy

Leczenie grzybicy trwa długo. Rekomendowane jest łączenie leków doustnych z lekami miejscowymi.

W leczeniu ogólnoustrojowym wykorzystuje się:

• terbinafinę,
• itrakonazol,
• flukonazol.

Do preparatów stosowanych miejscowo na zmiany należą kremy, maści i płyny zawierające azole, cyklopiroks lub amorfiny.

Często leczenie grzybicy skóry głowy wymaga usunięcia zakażonych włosów.

Jaki szampon na grzybicę skóry głowy?

Szampony na grzybice skóry głowy odgrywają również istotną rolę w leczeniu, ponieważ równocześnie pielęgnują skórę głowy i włosy. W szamponach na grzybice skóry głowy i grzybicę włosów stosuje się leki takie jak: ketokonazol, ekonazol i cyklopiroksolaminę.

Warto szukać w nich także składników pielęgnujących takich jak:

• Siarczek selenu – to substancja pozyskiwana z naturalnych minerałów, znana z działania przeciwgrzybicznego – wykorzystywana w leczeniu grzybic i łupieżu. Uszkadza błonę grzybów, co skutkuje ich obumieraniem i wygaszeniem objawów choroby, Hamuje także uszkadzanie mieszków włosowych. Dodatkowo działa kojąco, zatrzymuje nadmierne złuszczanie, zaczerwienienie, pieczenie i świąd skóry oraz normuje pracę gruczołów łojowych.
• Glinka biała Montmorillonite – to w 100% naturalna francuska glinka bogata w mikroelementy, między innymi w tlenek glinu, który działa ściągająco i wspiera gojenie się ran i uszkodzeń skóry. Glinka działa oczyszczająco, lecz jest bardzo delikatna, stąd polecana jest nawet cerom wrażliwym, suchym i naczyniowym. Ma właściwości ujędrniające i wyrównujące koloryt cery.
• Witamina E – silnie regeneruje skórę, ponieważ działa antyoksydacyjnie na komórki skóry i przeciwdziała utlenianiu się lipidów, dzięki czemu wzmacnia barierę hydro-lipidową skóry, co podnosi odporność skóry na uszkodzenia.

Szampon na grzybice skóry głowy należy stosować 2-3 razy w tygodniu. Przy aplikacji należy rozcieńczyć go z wodą, spienić, nanieść na włosy i pozostawić przez kilka minut, po czym dokładnie spłukać.

Zestaw Pityver

Zakażenia grzybicze i inne dolegliwości skórne, można zlikwidować z pomocą zestawu Pityver. Znajdziemy w nim szampon, płyn do owłosionej skóry głowy i emulsję do ciała. Te dermokosmetyki zawierają substancje naturalne i aktywne, jak na przykład: selen, cynk, miedź, olej kokosowy, ekstrakt z chmielu, czy aloes. Za sprawą tych i innych bardzo skutecznych składników można efektywnie pozbyć się czasami bardzo dokuczliwych objawów chorób skórnych. Te dermokosmetyki nie zostawiają tłustych plam na ciele, szybko się wchłaniają, mają też świetną konsystencję. Wybierz zestaw Pityver i ciesz się zdrowiem!

Opinie o Pityver:

Wybrałam wszystkie trzy dermokosmetyki z firmy Pityver, ponieważ miałam bardzo rozległe zmiany. Dzięki tym preparatom szybko poradziłam sobie z problemem łuszczącej się skóry oraz pieczeniem. Polecam wszystkim, którzy walczą z grzybem malassezia – mówi pani Patrycja z Leżajska

Dermokosmetyki Pityver odmieniły moje życie. W końcu zmiany mi przygasły, dzięki czemu mogę spokojnie pokazać się ludziom na oczy i przespać całą noc bez drapania. Mają fajną konsystencję, przez co łatwo się je aplikuje. Jestem z nich bardzo zadowolona – mówi pani Kinga z Koprzewnicy

Maść na grzybicę skóry głowy

Maść na grzybicę to jeden z częściej przepisywanych preparatów miejscowych leczących grzybicę skóry głowy. Jej zaletą jest bezpośrednie oddziaływanie na zmiany. Do substancji czynnych stosowanych w maściach na grzybice należą składniki takie jak: klotrimazol, ketokonazol, izokonazol, ekonazol, mikonazol, flutrimazol, cyklopiroks, terbinafina i naftifina.

Dobrze byłoby, aby oprócz działania antygrzybicznego, maść na grzybice posiadała właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i kojące. Powinna bowiem zmniejszać suchość i szorstkość skóry, aby nie dochodziło do pęknięć i urazów.

Maść na grzybicę powinno się stosować dwa razy na dobę: rano i wieczorem, a leczenie prowadzić aż do ustąpienia zmian chorobowych. Zazwyczaj jest to okres 2 – 4 tygodnie.

Podsumowując, grzybica to poważna, zakaźna i przewlekła choroba skóry. Jej diagnoza i leczenie wymagają opieki dermatologa. W leczeniu grzybicy owłosionej skóry głowy stosuje się szampony przeciwgrzybiczne, które dbają o skórę głowy i leczą grzybicę włosów oraz maści na grzybicę.

FAQ

1. Jak rozpoznać u siebie grzybicę skóry głowy?

Powinny nas zaniepokoić zmiany w wyglądzie włosów oraz czerwone, łuszczące zmiany na skórze głowy. Jeśli włosy stają się kruche i zaczynają się łamać na pewnej wysokości lub powstają plackowate, wyłysiałe miejsca na głowie, niezwłocznie powinniśmy udać się do lekarza dermatologa lub trychologa, który postawi lub wykluczy diagnozę i rozpocznie właściwe leczenie. W przypadku grzybicy skóry głowy zalecane jest stosowanie szamponu na grzybice np. z siarczkiem selenu.

2. Czy grzybica jest chorobą zakaźną?

Tak, grzybica jest chorobą wysoce zakaźną, dlatego chorujący powinni dołożyć szczególnej staranności do odseparowania rzeczy osobistych od reszty domowników. Należy odseparować dla siebie ręcznik i często prać go w wysokiej temperaturze oraz dezynfekować grzebienie i szczotki.

3. Czy istnieją domowe sposoby leczenia grzybicy?

Tak, z domowych sposobów na grzybicę często poleca się stosowanie pasty z sody oczyszczonej. Jednakże należy pamiętać, że domowe metody w przypadku grzybicy powinny być traktowane jedynie jako uzupełnienie leczenia ogólnoustrojowego i miejscowego, a nie je zastępować.

4. Czy leki na grzybicę powodują skutki uboczne?

Niestety tak, ogólne, doustne leki na grzybicę są hepatoksyczne, dlatego przez cały okres leczenia grzybicy należy monitorować czynność wątroby.

---

Bibliografia

1. Szymańska M., Baranowski A., Płachta D., Przegląd preparatów najczęściej stosowanych w leczeniu chorób grzybiczych, 2007
2. Paczkowska I., Wójtowicz A., Malm A., Wybrane aspekty farmakoterapii kandydoz, „Farmacja Polska”, 2010, 66(8), s. 539–543
3. Kowalczyk-Gindifer Z., Sobieszczański W., Grzybice i sposoby ich zwalczania, 1986
4. Olszewska B., Imko-Walczuk B., Nowicki R., Dębska-Ślizień A., Wilkowska A., Rutkowski  B., Infekcje grzybicze skóry i tkanki podskórnej u chorych po transplantacji narządów, 2016
5. Szymańska M., Baranowski A., Płachta D., Przegląd preparatów najczęściej stosowanych w leczeniu chorób grzybiczych, „BIULETYN Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie”, 2007, 1, s. 1–12