Olej rycynowy to jeden z najpopularniejszych kosmetyków naturalnych. Produkt, którym pielęgnowały urodę nasze prababki przeżywa obecnie swój renesans. Zasłużenie, bowiem olejek rycynowy ma szerokie spectrum pozytywnych właściwości. Sprawdź, na co warto i jak go stosować?
Olej rycynowy – właściwości
Olej rycynowy powstaje w wyniku tłoczenia nasion rącznika pospolitego. Jest gęsty i bezbarwny. Oprócz właściwości czysto pielęgnacyjnych, także lekko konserwuje. Dawniej wykorzystywano jego silne właściwości przeczyszczające i podawano w przypadku zaparć. Akuszerki podawały olej rycynowy, aby przyspieszyć akcję porodową.
Dziś najczęściej wykorzystuje się go w pielęgnacji cery, włosów i paznokci, bowiem olej rycynowy ma właściwości:
- kojące,
- nawilżające,
- odżywiające,
- regenerujące,
- zmiękczające,
- natłuszczające,
- przeciwbólowe,
- przeciwbakteryjne,
- przeciwgrzybiczne.
Swoje właściwości zawdzięcza tworzącym jego skład kwasom, w tym:
- rycynolowemu,
- oleinowemu,
- linolenowemu,
- flawonoidom,
- terpenoidom.
Olej rycynowy – zastosowanie
Dla tych właściwości często olej rycynowy stosuje się w pielęgnacji paznokci i otaczających je skórek. Olej natłuszcza i odżywia płytkę, dzięki czemu paznokcie stają się bardziej elastyczne i nie łamią się, a także zmiękcza i natłuszcza skórki, w efekcie czego stają się miękkie. Ciepłe okłady z oleju rycynowego stosuje się także przeciwbólowo, w przypadku bólów głowy i kręgosłupa. Olej rycynowy stosuje się także w celu zmiękczenia zrogowaciałej skóry na stopach, łokciach i kolanach, a także, aby odbudować barierę wodnolipidową skóry. Jego właściwości kojące z kolei stosuje się w przypadku podrażnień i aby zagoić rany i owrzodzenia.
Olej rycynowy na rzęsy
Najbardziej znanym zastosowaniem oleju rycynowego jest stosowanie go w funkcji odżywki na rzęsy i brwi. Olej rycynowy doskonale odżywia je i stymuluje ich wzrost. Rzęsy rosną po nim gęstsze, grubsze, o intensywniejszej barwie. Kuracja powinna trwać kilka tygodni. Podczas aplikacji należy uważać, aby produkt nie dostał się do oka, działa bowiem na nie drażniąco.
Olej rycynowy na włosy
Podobnie, odżywczo, olejek rycynowy będzie sprawdzał się nakładany na włosy w zabiegu olejowania pasm. Rycyna zamyka łuski włosowe, dzięki czemu końcówki włosów przestają się rozdwajać i łamać. Ponad to sprawia, że włosy stają się gładkie i lśniące. Dzięki temu, że jest mniej uszkodzeń mechanicznych, obserwuje się szybszy przyrost włosów. Rycynę można także nakładać na skórę głowy, aby wzmocnić cebulki włosowe, co dodatkowo jeszcze bardziej pobudzi porost włosów.
Dowiedź się, jak stosować olej do włosów
Olej rycynowy – jak go stosować. Przeciwwskazania
W zależności od zastosowania:
- na rzęsy i brwi nakładamy palcem lub szczoteczką od tuszu do rzęs,
- na włosy – można olej podgrzać, przykryć czepkiem foliowym i ręcznikiem, aby temperatura otworzyła łuski włosowe, co ułatwi przenikanie oleju w głąb, w formie serum niewielka ilość wcierać w końcówki,
- na paznokcie – wcierać dokładnie w płytkę i otaczające ją skórki, można olej ogrzać,
- na kręgosłup i bóle głowy – w formie kompresów na ciepło.
Oleju rycynowego – zwłaszcza wewnętrznie – nie można stosować w przypadku menstruacji i ciąży oraz gdy mamy stany zapalne w obrębie jamy brzusznej. Zewnętrznie można go stosować nawet codziennie.
Olejek rycynowy – podsumowanie
Olejek rycynowy – co potwierdziły lata praktyki i badania kliniczne – ma szereg korzystnych dla urody właściwości. Ponownie jest chętnie wykorzystywany w pielęgnacji oraz w celach leczniczych. To naturalny, delikatny produkt, stosowany umiejętnie i wedle wskazań, z niskim ryzykiem skutków niepożądanych.
Bibliografia:
1. Gabi Ganczarska, Olej rycynowy na włosy: zastosowanie, właściwości, cena. Jak stosować olej rycynowy na włosy?, styl.fm, 4 maja 2021
2. For an American example see David J. Rothman (1980). Conscience and Convenience: The Asylum and Its Alternatives in Progressive America. Transaction Publishers. s. 279
3. For a Canadian examples see Neil Sutherland (1997). Growing Up: Childhood in English Canada from the Great War to the Age of Television. University of Toronto Press. s. 87
4. Journal of the American Medical Association. American Medical Association. 1919. p. 1699
5. Cecilia Leong-Salobir (2011). Food Culture in Colonial Asia: A Taste of Empire. Taylor & Francis. s. 66
